Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. Módl się za nami, Święty Idzi, abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych. Módlmy się: Panie Boże, Baranku Boży, Synu Ojca. Qui tollis peccata mundi: Który gładzisz grzechy świata, miserere nobis: zmiłuj się nad nami. Qui tollis peccata mundi: Który gładzisz grzechy świata, suscipe deprecationem nostram: przyjm błaganie nasze. Qui sedes ad dexteram Patris: Który siedzisz po prawicy Ojca, miserere nobis: zmiłuj się Ach żałuję za me złości jedynie dla Twojej miłości. Bądź miłościw mnie grzesznemu, dla Ciebie Odpuszczam bliźniemu. Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu! Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść mi, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj mnie, Panie. Modlitwa odpustowa za dusze zmarłych. O Boże któryś nam w świętym prześcieradle, w którym Ciało Twoje przenajświętsze z krzyża złożone przez Józefa owinięte było, męki Twojej znaki zostawił; zdarz miłościwie abyśmy przez śmierć i pogrzeb Twój do chwały Zmartwychwstania przywiedzeni byli, który żyjesz i królujesz w Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie. Baranku Boży, który g&##322;adzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. K. Módl się za nami, Święta Boża Rodzicielko. W. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych. Módlmy się: Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, - wysłuchaj nas, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, - zmiłuj się nad nami. K. Rodzino Święta i czcigodna, uciekamy się do Ciebie z miłością i nadzieją. W. Daj nam poznać skutki Twej zbawiennej opieki. BI1Xr0. Kyrie eleison, Chryste eleison, Kyrie eleison Chryste, usłysz nas Chryste, wysłuchaj nas Ojcze z nieba Boże, zmiłuj się nad nami Synu, Odkupicielu świata, Boże Duchu Święty, Boże Święta Trójco, jedyny Boże Święta Maryjo Niepokalana, módl się za nami. Św. Franciszku Seraficki, Św. Bonawenturo, Wierny Synu Kościoła Świętego, Obrońco wiary katolickiej, Przyjacielu i Doradco Papieża, Ojcze Soboru Lyońskiego, Drugi Założycielu Zakonu Braci Mniejszych, Troskliwy o przyszłość Zakonu, Doktorze Seraficki, Gorliwy naśladowco św. Franciszka, Głosicielu cnót Biedaczyny z Asyżu, Pokorny Bracie Mniejszy, Przykładzie życia zakonnego, Odrzucający ziemskie zaszczyty, Cierpliwy w codziennych trudnościach, Doceniający każdą uczciwą pracę, Wzorze mądrości, Zgłębiający istotę Boga, Mistrzu teologów, Obrazie ewangelicznej prostoty, Zwierciadło doskonałości chrześcijańskiej, Ogniu pobożności, Mężu pragnący świętości, Otwarty na działanie Ducha Świętego, Zalecający częstą spowiedź świętą, Miłośniku Eucharystii, Zabiegający o dobro dusz, Życzliwy dla każdego człowieka, Budujący pokój wśród ludzi, Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. K: Módl się za nami św. Bonawenturo. W: Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych. Módlmy się: Wszechmogący wieczny Boże, Ty w świętym Bonawenturze dałeś nam przykład gorliwego życia chrześcijańskiego, spraw, abyśmy czerpali światło z jego nauki i naśladowali jego gorącą miłość. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen. Adoracja Baranka Mistycznego, fragment Ołtarza Gandawskiego, Hubert i Jan van Eyck, 1432 Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami Nad brzegami Jordanu św. Jan Chrzciciel wskazuje swym uczniom Zbawiciela i mówi: Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. Wypełnia się starożytny śpiew dostojnego Izajasza, jęk umęczonych pokoleń ziemi : Ześlij, Panie! Baranka, Pana ziemi, ze skały na pustyni do góry córki Syjońskiej[1]. Godzina Wcielenia: Baranek już został posłany, Pan ziemi. Zmierza powoli ku Syjonowi, górze Jerozolimskiej. Gdzie zostanie złożony w całopalnej ofierze. Wypełnia się Stary Testament. Baranek w Izraelu to zwierzę par excellence ofiarnicze: składano go w najszlachetniejszej ofierze całopalnej, w ofiarach za grzechy, w ofiarach biesiadnych. Baranka składano w ofierze codziennej rano i wieczorem. Baranek towarzyszył niemal każdej ofierze. A przecież starotestamentalne jagnię nie było prawdziwym Barankiem, ale Jego cieniem. Naszą zaś ofiarą jest prawdziwy Baranek Boży, nie starotestamentalna zapowiedź. Nie byłby Syn Boży Barankiem Bożym bez Maryi. Przed Zwiastowaniem jest On Bogiem, nie człowiekiem. Przed Zwiastowaniem nie jest On też Chrystusem. W pierwszym momencie swego ludzkiego zaistnienia Syn Boży, Druga Osoba Trójcy Świętej, otrzymuje namaszczenie Duchem Świętym. Jako Bóg nie może być namaszczonym, bo z Duchem Świętym stanowi najściślejszą jedność. By być Chrystusem, czyli Mesjaszem, namaszczonym Prorokiem, Królem i Kapłanem musi być człowiekiem. To odnosi się też do tytułu Baranek. Tylko jako człowiek Pan może być ofiarowany Trójcy Świętej. Dlatego możemy powiedzieć, że Barankiem Bożym Pan nie był bez Maryi. Trzykrotne wezwanie – Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata przywołuje trzy figury ze Starego Testamentu. Pierwszą jest baranek paschalny. Krwią jego Izraelici w Egipcie mażą odrzwia swych domów. Anioł śmierci, który przechodzi przez ziemię Chama[2], oszczędzi potomstwo Jakubowe. Kiedy modlimy się na końcu litanii loretańskiej do Chrystusa, Baranka Bożego – przepuść nam Panie, parce nobis Domine, oszczędź nam, Panie, prosimy, żeby przez wzgląd na swoją Matkę oszczędził nam słusznych kar za grzechy. Ona swoją zgodą w Zwiastowaniu kończy stare kary, i otwiera wejście do Niebios, prawdziwej Ziemi Obiecanej i Raju. Krew paschalnego baranka, która ochroniła pierworodnych synów Izraelskich od śmierci, przypomina o krwi Chrystusa, którą przyjmujemy w każdej komunii świętej[3]. Jak dzięki krwi Baranka Anioł śmierci przepuścił Izraelowi, tak i dzięki Eucharystii Pan rzeczywiście oszczędza nam słusznych, sprawiedliwych kar za nasze grzechy. Jak Baranek stał się posileniem Izraela przy wychodzeniu z Egiptu, tak Eucharystia staje się dla nas posileniem do wychodzenia z grzechów. Baranku Boży, który gładzisz, grzechy świata, wysłuchaj nas Panie. Baranka składa sprawiedliwy Abel w ofierze. Miła żertwa przyjęta przez Boga. Bóg mówi do Kaina: Dlaczego jesteś smutny i dlaczego twarz twoja jest ponura? Przecież gdybyś postępował dobrze, miałbyś twarz pogodną. Stąd możemy wnioskować, jaką ofiarę składa Abel: święte czyny, piękne i szlachetne cnoty, żywe i czyste jak małe jagniątko. Maryja w Zwiastowaniu ofiarowuje Bogu samą siebie: oto służebnica Pańska. Przez wzgląd na Bogurodzicę, Chryste, dzięki której jesteś Barankiem Bożym, wysłuchaj nas Panie i przyjmij nasze modlitwy, jak przyjąłeś ofiarę Ablową. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. Baranek w cierniach zostaje złożony zamiast Izaaka. Abraham ofiarował Bogu Izaaka, ale w ofierze złożył baranka. Bóg przyjął ofiarę Abrahama i ocalił Izaaka. Wielki znak miłosierdzia Bożego dla tych, którzy boją się Boga i wiernie Mu służą. Zmiłuj się, Baranku Boży, nad nami teraz, podobnie, jak zmiłowałeś się w godzinie Wcielenia, gdy Twoja Matka okazała miłosierdzie wszystkim ludziom. Bezpośrednio Maryja nie mogła zbawić ludzi, ale przez posłuszeństwo Bogu przynosi Baranka, który złoży ofiarę miłości i zadośćuczynienia, którego miłosierdzie zaowocuje naszym odkupieniem. Pan jest prawdziwym Barankiem Bożym. W języku aramejskim, rodzimej mowie Chrystusa, słowo baranek oznacza sługę. Odsyła nas św. Jan Chrzciciel do proroka Izajasza, który śpiewa o cierpiącym Słudze Pańskim[4]. Zaczynają wypełniać się w tajemnicy Zwiastowania tajemnice Chrystusa Sługi Bożego. Jezus jest Sługą Pańskim, Maryja Służebnicą Pańską. Służebnica sprowadza na ziemię Sługę, o którym prorok Izajasz zaśpiewa: jak baranek na ofiarę prowadzony, jak owieczka niema wobec strzyżących ją. W tajemnicy Zwiastowania Baranek Boży zakrólował w Maryi, tak jak króluje w apokaliptycznej Jerozolimie, oszczędził nam słusznych kar, o które wołają nasze grzechy, wysłuchał modlitw wszystkich pokoleń Starego Izraela, zmiłował się nad grzesznikami. Wszystkie wezwania litanii loretańskiej prowadzą nas do niebieskiej Jeruzalem, do tronu Bożego Baranka, żeby zawołać raz jeszcze o tę potrójną litość. W Zwiastowaniu Maryja ofiaruje się Bogu. Swoim posłuszeństwem Niepokalana natychmiast ściąga z nieba Baranka Bożego i umieszcza w swym czystym łonie. Jest to posłuszeństwo z miłości. Owocuje ono świętym przyzwoleniem: Niech mi się stanie według słowa Twego. Zwiastowanie upodabnia Maryję, służebnicę Pańską, do Jezusa, Baranka Bożego, dlatego też święci nazwą Bogurodzicę Owieczką Bożą, Agna Dei. Komentarz przygotował: o. Arnold Pawlina OP [1] Iz 16,1. (Za Biblią Wujka). [2] Pismo św. kilka razy podkreśla, że Egipcjanie wywodzą się od Chama, jednego z synów Noego. [3] Niezależnie, czy przyjmujemy komunię świętą pod jedną, czy pod obiema postaciami, zawsze przyjmujemy ciało, krew, duszę i Bóstwo Jezusa Chrystusa. [4] Pierwsza pieśń Sługi Pańskiego Iz 42, 1-9; Druga pieśń Sługi Pańskiego Iz 49, 1-9; Trzecia pieśń Iz 50, 4-11; Czwarta pieśń Iz 52,13 – 53,12. Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry! W centrum dzisiejszej Ewangelii (J 1, 29-34) są następujące słowa Jana Chrzciciela: «Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata!» (w. 29). Słowom tym towarzyszy spojrzenie i gest ręki, wskazujące na Niego, na Jezusa. Wyobraźmy sobie tę scenę. Jesteśmy na brzegu Jordanu. Jan chrzci; jest wielu ludzi, mężczyźni i kobiety w różnym wieku, którzy przybyli tu, nad rzekę, żeby przyjąć chrzest z rąk tego człowieka, przypominającego wielu z nich Eliasza, wielkiego proroka, który dziewięć wieków wcześniej oczyścił Izraelitów z bałwochwalstwa i doprowadził ich z powrotem do prawdziwej wiary w Boga przymierza, Boga Abrahama, Izaaka i Jakuba. Jan głosi, że bliskie jest królestwo niebieskie, że Mesjasz niebawem się objawi i trzeba się przygotować, nawrócić i postępować sprawiedliwie; i zaczyna chrzcić w Jordanie, aby dać ludziom konkretną możliwość pokuty (por. Mt 3, 1-6). Ci ludzie przychodzili, żeby wyrazić skruchę z powodu swoich grzechów, żeby czynić pokutę, żeby zacząć życie na nowo. On wie, Jan wie, że Mesjasz, Pomazaniec Pański, jest już blisko, a znakiem pozwalającym Go rozpoznać będzie to, iż spocznie na nim Duch Święty; On przyniesie w istocie prawdziwy chrzest, chrzest w Duchu Świętym (por. J1,33). I oto ten moment nadchodzi: Jezus pojawia się na brzegu rzeki, pośród ludzi, grzeszników — takich jak my wszyscy. Jest to Jego pierwszy akt publiczny, pierwsza rzecz, jaką robi, gdy opuszcza dom w Nazarecie w wieku trzydziestu lat: schodzi do Judei, idzie nad Jordan i przyjmuje chrzest Janowy. Wiemy, co się dzieje — wspominaliśmy to w minioną niedzielę: Duch Święty zstępuje na Jezusa w postaci gołębicy i głos Ojca oznajmia, że On jest umiłowanym Synem (por. Mt 3, 16-17). Jest to znak, którego oczekiwał Jan. To On! Jezus jest Mesjaszem. Jan jest zmieszany, ponieważ On objawił się w sposób niewyobrażalny: pośród grzeszników, ochrzczony tak jak oni, a wręcz dla nich. Ale Duch Święty oświeca Jana i uświadamia mu, że w ten sposób wypełnia się sprawiedliwość Boga, wypełnia się Jego plan zbawienia: Jezus jest Mesjaszem, Królem Izraela, ale nie z mocą tego świata, ale jako Baranek Boży, który bierze na siebie i gładzi grzech świata. Zatem Jan wskazuje Go ludziom i swoim uczniom. Ponieważ Jan miał duży krąg uczniów, którzy wybrali go na duchowego przewodnika, i właśnie niektórzy z nich staną się pierwszymi uczniami Jezusa. Dobrze znamy ich imiona: Szymon, nazwany potem Piotrem, jego brat Andrzej, Jakub i jego brat Jan. Wszyscy byli rybakami; wszyscy Galilejczykami, tak jak Jezus. Drodzy bracia i siostry, dlaczego zatrzymaliśmy się długo nad tą sceną? Ponieważ jest ona decydująca! To nie jest anegdota. To jest decydujący fakt historyczny! Ta scena jest decydująca dla naszej wiary; jest decydująca także dla misji Kościoła. Kościół w każdym czasie jest wzywany do czynienia tego, co czynił Jan Chrzciciel — wskazywania ludziom Jezusa, i mówienia: «Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata»! On jest jedynym zbawicielem! On jest Panem, pokornym, pośród grzeszników, ale to jest On, On — nie ktoś inny, możny, który przychodzi; nie, nie, to jest On! To są słowa, które my, kapłani, powtarzamy każdego dnia podczas Mszy św., kiedy ukazujemy ludowi chleb i wino, które stały się Ciałem i Krwią Chrystusa. Ten liturgiczny gest wyraża całą misję Kościoła, który nie głosi siebie samego. Biada, biada, gdy Kościół głosi samego siebie; gubi busolę, nie wie, dokąd idzie! Kościół głosi Chrystusa; nie przynosi samego siebie, przynosi Chrystusa. Ponieważ to On i tylko On zbawia swój lud od grzechu, wyzwala go i prowadzi do ziemi prawdziwej wolności. Niech Dziewica Maryja, Matka Baranka Bożego, pomoże nam wierzyć w Niego i Go naśladować. Po modlitwie «Anioł Pański» Papież powiedział Drodzy bracia i siostry! Dzisiaj obchodzony jest Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy, poświęcony tematowi «Migranci niepełnoletni, bezbronni i pozbawieni głosu». Ci nasi młodzi bracia, zwłaszcza kiedy nie mają opiekunów, są narażeni na wiele niebezpieczeństw. A powiem wam, że jest ich wielu! Trzeba zastosować wszelkie możliwe środki, aby zapewnić nieletnim migrantom ochronę i obronę, a także ich integrację w społeczeństwie. Szczególne pozdrowienia kieruję do przedstawicieli przybyłych tutaj różnych grup etnicznych. Drodzy przyjaciele, życzę wam, abyście spokojnie żyli w miejscowościach, które was goszczą, szanując ich prawa i tradycje, a jednocześnie strzegąc wartości waszych kultur rodzimych. Spotkanie różnych kultur jest zawsze ubogaceniem dla wszystkich! Dziękuję Biuru Migrantes diecezji rzymskiej i wszystkim, którzy pracują wśród migrantów, przyjmując ich i pomagając im w trudnościach; zachęcam do kontynuowania tego dzieła, przypominając przykład św. Franciszki Ksawery Cabrini, patronki migrantów, której stulecie śmierci przypada w tym roku. Ta odważna zakonnica poświęciła swoje życie niesieniu miłości Chrystusa wszystkim tym, którzy byli daleko od swej ojczyzny i rodziny. Niech jej świadectwo pomaga nam w zatroszczeniu się o brata cudzoziemca, w którym jest obecny Jezus, często cierpiący, odrzucany i upokarzany. Ileż razy w Biblii Pan wzywał nas do przyjmowania migrantów i cudzoziemców, przypominając nam, że my także jesteśmy przybyszami! (...) Życzę wszystkim udanej niedzieli i dobrego obiadu. I proszę, nie zapominajcie modlić się za mnie. Dziękuję! opr. mg/mg Tekst piosenki: Polecam słuchanie w słuchawkach. Organy w Bazylice NSPJ OO. Jezuitów w Krakowie. Paweł Piotrowski Baranki Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. /2x Baranki Boży, który gładzisz grzechy świata, obdarz nas pokojem. mel. ks. St. Ziemiański SI Dodaj interpretację do tego tekstu » Historia edycji tekstu Kyrie, elejson! Chryste, elejson! Kyrie, elejson! Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas! Ojcze z nieba, Boże, - zmiłuj się nad nami. Synu, Odkupicielu świata, Boże, Duchu Święty, Boże, Święta Trójco, Jedyny Boże, Święty Antoni Padewski - módl się za nami. Święty Antoni, przyjacielu serdeczny Dzieciątka Jezus, Święty Antoni, sługo Matki Niepokalanej, Święty Antoni, wierny sługo świętego Franciszka, Święty Antoni, mężu świętej modlitwy, Święty Antoni, perło ubóstwa, Święty Antoni, lilio czystości, Święty Antoni, obrazie posłuszeństwa, Święty Antoni, miłośniku życia ukrytego, Święty Antoni, gardzący chwałą ziemską, Święty Antoni, wzorze miłości Bożej, Święty Antoni, zwierciadło cnoty, Święty Antoni, kapłanie według Serca Bożego, Święty Antoni, za wiarę gotów na męczeństwo, Święty Antoni, filarze Kościoła świętego, Święty Antoni, apostole dusz ludzkich, Święty Antoni, bojowniku wiary, Święty Antoni, nauczycielu prawdy, Święty Antoni, potężny kaznodziejo Ewangelii, Święty Antoni, nawracający grzeszników, Święty Antoni, pogromco występków, Święty Antoni, aniele pokoju, Święty Antoni, odnowicielu dobrych obyczajów, Święty Antoni, zwycięzco serc, Święty Antoni, opiekunie uciśnionych, Święty Antoni, postrachu złych duchów, Święty Antoni, wskrzeszający umarłych, Święty Antoni, przywracający rzeczy zgubione, Święty Antoni, chwalebny cudotwórco, Święty Antoni, święty całego świata, Święty Antoni, ozdobo zakonu serafickiego, Święty Antoni, wesele dworu niebieskiego, Święty Antoni, drogi u Boga nasz pośredniku, Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata - przepuść nam, Panie! Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata - wysłuchaj nas, Panie! Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata - zmiłuj się nad nami! Módl się za nami, święty Antoni. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych. Módlmy się: Wszechmogący, wieczny Boże, Ty dałeś swojemu ludowi świętego Antoniego z Padwy, znakomitego kaznodzieję i orędownika ubogich, spraw, abyśmy za jego wstawiennictwem prowadzili życie zgodne z Ewangelią i we wszystkich przeciwnościach doznawali Twojej pomocy. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

modlitwa baranku boży który gładzisz